Historia Armii Krajowej

Podstawowym zadaniem AK była odbudowa państwa polskiego w wyniku walki zbrojnej (ogólnonarodowe powstanie). Zakładano trzy etapy walki:
a) walka konspiracyjna
b) walka jawna w okresie powstania powszechnego
c) odtwarzanie sił zbrojnych i walka frontowa o wyzwolenie Polski oraz wytyczenie granic państwa
AK była wojskiem polskim o ochotniczym zaciągu. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi były plutony (pełne lub szkieletowe). Wiosną 1944r. AK miała 6287 plutonów pełnych i 2633 plutony szkieletowe. W tym czasie liczyła ok. 380 tys. żołnierzy (jesienią 1941r. - ok. 100 tys., w 1943r. - ok. 300 tys.) Według niepełnych danych z raportów AK, od I 1941r. do VI 1944r. oddziały AK wykonały w Polsce ponad 230 tys. akcji sabotażu i dywersji, uszkodzono prawie 7 tys.parowozów i ponad 19 tys. wagonów kolejowych, wykolejono ponad 700 transportów kolejowych, dokonano ok. 6 tys. zamachów na Niemców i zlikwidowano ponad 2 tys. agentów Gestapo. W walce z okupantem AK poniosła wysokie straty: do końca 1944r. zginęło 100 tys. żołnierzy AK. Po upadku powstania warszawskiego (przygotowanego przez AK) nastapiła dezorganizacja w szeregach AK. Odtworzenie aparatu dowodzenie przez gen Okulickiego i wysiłki w celu przywrócenia poprzedniej sprawności zakończyły się tylko częściowym sukcesem.
19 stycznia 1945r. rozkazem komendanta głównego AK gen. Okulickiego organizacja została rozwiązana.